مرکز فرهنگی و اجتماعی خانه مولانا مفتخر است گزارش دهد که آیین فرهنگی جشنواره توت، روز گذشته با حضور فرهیختگان، شاعران، هنرمندان و علاقه‌مندان فرهنگ و ادب در عمارت بلخ تهران برگزار شد. این رویداد فرهنگی که با هدف پاسداشت میراث فرهنگی افغانستان و در راستای تقویت پیوندهای فرهنگی میان نسل‌ها و ملت‌ها برگزار شد، با استقبال گرم و پرشور شرکت‌کنندگان همراه بود.
در این آیین، که با اجرای دل‌نواز موسیقی، سخنرانی‌ های فرهنگی، شعرخوانی و تحلیل‌های ادبی همراه بود، مفاهیم هویت، همدلی و یادمان فرهنگی به شکلی زنده و ملموس به نمایش گذاشته شد. جشنواره توت، اگرچه نام خود را از یک میوه سنتی گرفته است، اما بهانه‌ ای‌ست برای گردهمایی دل‌ها، یادآوری ریشه‌ها، و انتقال خاطره‌های مشترک میان اقوام و نسل‌ها.
در ابتدای برنامه، آقای دکتر مجتبی نوروزی، رئیس عمارت بلخ، ضمن خوشامدگویی به حضار، از ضرورت چنین آیین‌ هایی برای زنده نگه داشتن فرهنگ‌ های بومی سخن گفت و حمایت مجموعه خود از فعالیت‌ های فرهنگی مشترک را اعلام نمود.
در ادامه، آقای مصور شفق، از بنیان‌ گذاران خانه مولانا، به تشریح پیشینه و هدف جشنواره پرداخت و آن را فرصتی برای تقویت همبستگی فرهنگی دانست. ایشان بر نقش خانه مولانا در فراهم ساختن بستر همگرایی فرهنگی میان افغانستان و ایران تأکید کردند.
آقای رسولی، شاعر و نویسنده شناخته‌ شده، با تحلیل جایگاه جشنواره توت در ادبیات معاصر و اجرای دکلمه‌ هایی از آثار شاعران گران‌سنگ، فضای برنامه را با جلوه‌هایی از تأمل، زیبایی و پیوند عاطفی همراه ساخت. حضور ایشان، بُعد ادبی این آیین را برجسته‌تر نمود.
در بخشی دیگر از برنامه، آقای فرزاد فرامهر، رئیس جوانان ولسوالی سالنگ، با دکلمه‌ی دوبیتی‌ هایی در وصف شمالی، حال‌ و هوای بومی و مردمی این منطقه را در فضایی شاعرانه و گرم به تصویر کشید. شعر های ایشان، بازتابی از اصالت، طبیعت و فرهنگ مردمان شمالی بود که با استقبال ویژه‌ی حضار همراه شد.
همچنین آقای جمعه‌خان احمدی، مسئول باشگاه دکلمه آوای احساس از زیر مجموعه‌ های فعال خانه مولانا، با اجرای غزلی سروده‌ی خود در وصف شمالی، رنگ و بوی خاصی به فضای فرهنگی برنامه بخشید. شعر ایشان با زبانی روان و تصویری، ستایشی از زیبایی، خاطره و هویت شمالی بود که دل‌های بسیاری را با خود همراه ساخت.
سپس آقای فهیم امانی، هنرمند محلی شمالی، با اجرای قطعات موسیقی سنتی و بومی، روحی تازه در فضا دمید و با استقبال فراوان حاضران رو به‌ رو شد. موسیقی‌ های اجرا شده، بازتابی از عمق فرهنگی و غنای موسیقایی مردمان این سرزمین بود.
این مراسم، که برای نخستین‌بار در تهران و خارج از مرزهای افغانستان برگزار شد، ادامه‌ی سنتی دیرین است که همه‌ ساله در ولایت‌ های شمالی افغانستان همچون پروان، کاپیسا، پنجشیر و کوهدامن برگزار می‌شود. انتقال این آیین به تهران، گامی معنادار در راستای هم‌ افزایی فرهنگی در خارج از مرزهای بومی آن به شمار می‌آید.

مرکز فرهنگی و اجتماعی خانه مولانا بر خود لازم می‌داند از همکاری صمیمانه عمارت بلخ و همه‌ی عزیزانی که در برگزاری شایسته‌ی این برنامه نقش داشتند، قدردانی نماید.
امید است برگزاری چنین آیین‌هایی، گامی مؤثر در راستای تقویت همبستگی، تداوم هویت و ترویج فرهنگ صلح و همزیستی میان ملت‌ها باشد.

مرکز فرهنگی و اجتماعی خانه مولانا
تهران – اردیبهشت ۱۴۰۴