در مسیر فعالیت‌هایم، یکی از مهم‌ترین و پربارترین تجربه‌ها، دوران مسؤلیتم در «کتاب‌سرای آسمان حروف» بود. تجربه‌ای که نه‌تنها من را با جهان کتاب و فرهنگ بیشتر آشنا ساخت، بلکه در مسیر رشد فردی، حرفه‌ای و انسانی‌ام نقشی بی‌بدیل داشت. ورود من به این فضا از طریق فعالیت‌های مجازی آغاز شد. تنها دو ماه پس از آغاز همکاری، با اعتماد تیم مدیریتی، مسؤلیت کتاب‌سرا را برعهده گرفتم؛ مسؤلیتی که در آغاز، هم چالش‌برانگیز و هم الهام‌بخش بود
در نخستین روزهای مسؤلیتم، یکی از دشوارترین وظایف، انتخاب کتاب‌ها برای معرفی و بحث بود. نمی‌دانستم کدام اثر مناسب مخاطب ماست، یا چگونه باید نیازهای فکری جمعی را تشخیص دهم. اما در این میان، راهنمایی‌های سنجیده و نقدهای سازنده‌ی آقای مصور شفق و آقای محمدی، مسیر را برایم هموار ساخت. آن دو بزرگوار، تنها مدیر نبودند؛ بلکه آموزگارانی بودند که با نگاه عمیق و حمایت اندیشمندانه، بذر رشد را در ذهن و روح من کاشتند. از ایشان آموختم که انتخاب کتاب، فراتر از چیدن اسامی در یک فهرست است؛ بلکه پیوندی است میان نیاز مخاطب، مسیر رشد فکری و ایجاد یک گفت‌وگوی پویا
در کنار این یادگیری‌ها، نوشتن نیز یکی از مهارت‌هایی بود که به‌مرور در من رشد کرد. از نوشتن متن‌های کوتاه گرفته، تا تنظیم گزارش‌ها و طراحی اطلاع‌رسانی‌ها، توانستم در نگارش، دقت، انسجام و تاثیرگذاری پیشرفت چشم‌گیری داشته باشم. این پیشرفت به‌ویژه در تنظیم برنامه‌ها، زمان‌بندی‌ها، و هماهنگی‌های داخلی به‌عنوان یک مسؤول، بسیار به من کمک کرد و حس اعتمادبه‌نفس و بلوغ فکری را در من تقویت نمود.
با اینکه پیش از این تجربه‌ی چندانی در کارهای آنلاین نداشتم، اما کار در کتاب‌سرای آسمان حروف، بستری فراهم کرد تا توانایی‌هایم را کشف و تقویت کنم. یکی از بخش‌های درخشان این مسیر، آشنایی با انسان‌هایی بود که ذهنی باز، دغدغه‌های فرهنگی، و علایقی مشترک داشتند. از آنان یاد گرفتم که در برابر هر متنی، هر اندیشه‌ای، نباید صرفاً پذیرنده بود؛ باید پرسید، نقد کرد، بررسی کرد و به دنبال معنا رفت. این فضا، مرا به تأمل و ژرف‌نگری عادت داد.
در این میان، همکاری با پاکیزه کریمیان، تجربه‌ای بسیار ارزشمند و انسانی بود. او فقط یک همکار نبود؛ همراهی صبور، متعهد و دقیق بود که در تمام مسیر، در سکوت و بی‌ادعا پشتیبان من ماند. از او آموختم که دقت در جزئیات، صداقت در رفتار، و صبوری در تعاملات تیمی، سه رکن اصلی موفقیت‌اند. او بی‌تظاهر، اما تأثیرگذار بود و بودنش باعث شد بسیاری از لحظات دشوار، به تجربه‌های قابل مدیریت تبدیل شوند.
کتاب‌سرای آسمان حروف برای من تنها یک مرکز فرهنگی نبود؛ خانه‌ای بود که در آن صدای فکر شنیده می‌شد، اندیشه جوانه می‌زد و مسؤلیت‌پذیری تمرین می‌شد. اینجا بود که فهمیدم، رشد واقعی در میان کتاب‌ها و انسان‌های بزرگ رقم می‌خورد؛ انسان‌هایی چون شفق، محمدی و پاکیزه جان.
از خاطراتی که با خانه‌ی مولانا و کتاب‌سرای آسمان حروف دارم، هرچه بگویم کم است. اما این را با تمام وجود می‌گویم که نقش جناب مصور شفق در مسیر من بی‌نظیر بود. ایشان چون استادی بزرگ و راهنمایی خردمند، همیشه به فکر ظرفیت‌سازی در تیم خود بوده‌اند. تلاش‌هایشان در جهت بهتر شدن جامعه، ستودنی و الهام‌بخش است